سال ششم هجرت بود که پا به عرصه وجود گذاشتی ای نفر ششم پنچ تن!

بیش از هر کس حسین از آمدنت خوشحال شد . دوید به سوی پدر و با خوشحالی فریاد کشید: ای پدر جان !‌خدا یک خواهر به من داده است.

زهرا گفت:علی جان اسم دخترمان را چه بگذاریم؟

حضرت مرتضی پاسخ داد: نامگذاری فرزندانمان سزاوار پدر شماست.من از ایشان سبقت نمی‌گیرم.

پیامبر تو را چون جان شیرین در آغوش فشرد ? بر گوشه لبهای خندانت بوسه زد و فرمود:نامگذاری این عزیز کار خود خداست.من چشم انتظار نام آسمانی او می‌مانم.

بلا فاصله جبرئیل آمد و در حالیکه اشک در چشمانش حلقه زده بود اسم زینب را برای تو از آسمان آورد.

پیامبر از جبریل سوال کرد دلیل این غصه و گریه چیست؟

آه ...

 نوشته شده توسط محمد حسین افشاری در یکشنبه 86/3/6 و ساعت 9:48 صبح | نظرات دیگران()