السلام علی الائمه الدعاه  و القاده الهداه

ائمه : جمع امام : پیشرو

دعاه : جمع داعی : دعوت کننده

قاده : جمع قائد : رهبر

هداه : جمع هادی : هدایت کننده

سلام بر پیشوایان دعوت کننده و رهبران هدایتگر

با توجه به اینکه در فراز اول ابتدا لفظ ائمه آمده و بعد از دعوت سخن گفته میتوان فهمید که اهل بیت قبل از اینکه مردم را به سوی خداوند دعوت کنند خود عامل به دستورات الهی بوده اند و خودشان مسیری را که به آن دعوت میکنند پیموده اند. و اینگونه نیستند که مردم را دعوت به کاری کنند که خودشان آن را انجام ندهند.

اما رهبرانی که مردم را هدایت میکنند چند دسته اند:

-         رهبران گمراهی که مردم را به ضلالت و گمراهی دعوت میکنند.

-         رهبران هدایت یافته ای که صلاحیت هدایت مردم را ندارند ، یعنی با اینکه مسیر را پیموده اند به مسیر احاطه کافی ندارند و خودشان به کمک دیگران این مسیر را پیموده اند.

-         رهبرانی که مسیر را پیموده اند و صلاحیت هدایت هم دارند.

نکته بسیار لطیفی که در این مباحث میتوان به آن اشاره کرد سنخیت ما با امام است . یعنی هر اندازه که ما با امام سنخیت پیدا کنیم به همان اندازه به ایشان نزدیک میشویم .

برای مثال اگر ائمه دارای صفت دعوت به حق هستند ما نیز باید این صفت را در خود احیا کنیم . و مصداق آیه شریفه الا الذین ءامنو و عملو الصالحات و تواصو بالحق و تواصو باالصبر شویم.

البته نباید فراموش شود دعوت ما به سمت حق باید شرایط زیر را داشته باشد:

-         از روی دلسوزی باشد

-         برای رضای خدا باشد نه برای اینکه دوست دارم او هم شبیه من باشد.

-         (و قولو قولا سدید)امر به معروف فقط در مواردی باشد که حکم صریحی در مورد آن آمده ، نباید روی مشتبهات و یک سری توهمات متدینین امر به معروف کرد که چه بسا این عمل مستحق عقوبت الهی باشد.

-         نکته چهارم که از همه هم مهمتر است این است که باید خودمان عامل باشیم و از آن دسته‌ای نباشیم که خلوتشان با منبرشان زمین تا آسمان تفاوت دارد