باب هشتم - کهف المهدی

[ و جابر پسر عبد اللّه انصارى را فرمود : ] جابر دنیا به چهار چیز برپاست : دانایى که دانش خود را به کار برد ، و نادانى که از آموختن سرباز نزند و بخشنده‏اى که در بخشش خود بخل نکند ، و درویشى که آخرت خویش را به دنیاى خود نفروشد . پس اگر دانشمند دانش خود را تباه سازد نادان به آموختن نپردازد ، و اگر توانگر در بخشش خویش بخل ورزد درویش آخرتش را به دنیا در بازد . جابر آن که نعمت خدا بر او بسیار بود نیاز مردمان بدو بسیار بود . پس هر که در آن نعمتها براى خدا کار کند خدا نعمتها را براى وى پایدار کند . و آن که آن را چنانکه واجب است به مصرف نرساند ، نعمت او را ببرد و نیست گرداند . [نهج البلاغه]

اوقات شرعی

امروز: پنج شنبه 103 آذر 22

باب هشتم

...و برای عیسی (ع) چندین غیبت بود که ناشناس در زمین گردش می کرد و قوم و شیعیانش خبری از او نداشتند، بعد از آن ظهور کرد و شمعون بن حمون(ع) را وصی خود ساخت چون شمعون در گذشت، حجتهای پس از وی غایب بودند، جستجوی آنها سخت شد و بلوی عظیم شد و دین مندرس و حقوق ضایع گردید و واجبات و مستحبات الهی از بین رفت و مردم به این طرف و آنطرف می رفتند و هیچ چیز را نمی شناختند و این غیبت دویست و پنجاه سال بطول انجامید.
حدیثی از امام صادق(ع): بین عیسی (ع) و محمد(ص) پانصد سال فاصله بود که در دویست و پنجاه سال آن پیامبر و یا عالمی آشکار نبود، راوی گوید: در این مدت مردم چه می کردند؟ فرمود: به دین عیسی(ع) عمل می کردند، گفتم: چه حالی داشتند؟ فرمود: مومن بودند، سپس فرمود:زمین هیچ گاه از عالم خالی نمی ماند.
و از جمله کسانی که در جستجوی حجت الهی در زمین سفرها کرد سلمان فارسی (ع) بود که پیوسته از نزد عالمی به نزد عالمی دیگر می رفت و جستجوی اسرار و رموز الهی می کرد و به اخبار انبیاء گذشته استدلال می کرد و چهارصد سال انتظار قیام قائم سید اولین و آخرین محمد بود تا آنکه مژده ولادتش را دادند و چون به فرج یقین کرد، رهسپار حجاز و تهامه گردید و اسیر شد.

پی نوشت:
از کمال الدین