مقدمه کتاب کمال الدین حدود یک پنجم کل کتاب است که بیشتر به بحث های کلامی و اعتقادی پرداخته است.
این مطلب از مقدمه این کتاب است:

خداوند به دلیل بزرگداشت آدم فرشتگان را امر به سجده بر او کرد،
 و از چشمان آنها حقیقتی را پنهان کرد،
 و آن حقیقت این بود که خداوند ارواح حجج الهی را در صلب آدم قرار داده بود.
اما ابلیس  از روی حسد به آدم، از سجده به او خودداری کرد،
 زیرا ارواح حجج الهی را در صلب آدم قرار داده بود نه در صلب او،
 و دلیلش در امتناع از سجده بر آدم این بود که می گفت: "من از او بهترم، مرا از آتش آفریدی و وی را از خاک".
و آنچه را که از چشمش پنهان بود ( ارواح مکرمه ای که در صلب آدم سپرده شده بود ) و می دانست، انکار کرد و به ظاهر آدم که جسد آدم بود احتجاج کرد.

پس کسانی که به امام غائب در حال غیبتش ایمان داشته باشند، مانند همان فرشتگانی هستند که خدای تعالی را در سجده بر آدم اطاعت کردند، و کسانی که منکر امام غائب در حال غیبتش باشند، مانند ابلیس اند که از سجده بر آدم سرپیچی کرد.

پی نوشت:
*در ادامه مطلب آمده است که ارواح حجج الهی، ائمه معصومین (ع) هستند.

 نوشته شده توسط مجتبی موحدیان در سه شنبه 86/6/13 و ساعت 12:11 عصر | نظرات دیگران()