و کذلک بعثناهم لیتسائلو بینهم قال قائل منهم کم لبثم؟(کهف/19)
خداوند در این آیه که مربوط به اصحاب کهف است میفرماید : هدف از بیدار کردن اصحاب کهف این بود که از هم بپرسند چند وقت در این خواب گران بودند؟
این سوال اینقدر مهم بوده که خداوند به خاطر آن اصحاب کهف را بعد از سیصد سال خواب بیدار کرد.
لذا این سوال سوالی بس حیاتی و سازنده است و یک از عوامل بیداری از خواب غفلت است. گفته میشود مرحوم آیت الله بروجردی در اواخر عمر بر لب جوی مینشست و گریه میکرد و زیر لب میخواند : بر لب جوی نشین و گذر عمر ببین.
حضرت امام میفرماید همه این دنیا مثل خیال و خواب است مثل سراب و وقتی مردیم بیدار خواهیم شد.
از خود بپرسیم چند وقت در این دنیا بودیم ؟ مثل برق از جلوی چشم میگذرد ؟ بپرسیم چرا اینقدر کم در این دنیا زندگی میکنیم؟(در برابر زندگی آخرت به صفر میل میکند)
اگر همین الان بمیریم این عمر گرانمایه از کف دادیم چقدر مینماید؟حتما خواهیم گفت : چشم برهم زدنی بیش نبود!
شاید بگوییم یک هفته یک روز و ..ساعتی یا آنی.
کیست که نخواهد به مقام خلیفه اللهی برسد ؟ کیست که نخواهد از اولیاء خدا شود ؟ پس چرا حرکت نمیکنیم؟
مگر چقدر وقت داریم برای اصلاح ابدیتمان؟ وقت دیر است و راه دور است
مگر نه اینست که وقت چهل ساله شدیم شیطان با بوسه ای بر پیشانی ما پرونده ما را مختومه اعلام میکند و میگوید دیگر امیدی به هدایتت نیست ؟ پس کی قرار است حرکت کنیم ؟ چقدر زمان داریم؟
نوشته شده توسط محمد حسین افشاری در جمعه 86/6/2 و ساعت 10:19 صبح |
نظرات دیگران()
