به فیض جرعه جام تو تشنه ایم ولی
نمی کنیم دلیری نمی دهیم صداع
صداع به معنای جدیت و جهد است
یعنی ما تشنه جام تو ایم ای ساقی لب تشنگان اما حرکت نمی کنیم.
فکر کنم از عجیب ترین ابیات حضرت حافظ است که هم مایه سرافکندگی و شرمندگی است هم حقیقتا شرح حال ماست
البته عجیب است چون مگر میشود کسی تشنه باشد ولی برای آب حرکت نکند؟
مولانا میگوید:
اگر تو یار نداری چرا طلب نکنی؟
وگر به یار رسیدی چرا طرب نکنی
چرا انسانها در جهت مقصودشان حرکت نمیکنند؟تازه اگر مقصد و مقصودی داشته باشند. که من حاضرم شرط ببندم نصف بیشتر ما هدف مدف حالیمون نیست! مست و سرخوش از باده های دنیا هستیم و برای خودمون الکی میچرخیم و با اعتباریات و توهماتمون فخر میفروشیم و ...
گر نه مستی ای رفیق خوبروی
مقصدت باشد کجا با من بگوی
باز گو با من که مقصودت کجاست
این رهت را در چه منزل انتهاست
هیچ عاقل دیده استی ای رفیق
کو نداند مقصد و پوید طریق؟
عرضم اینجاست حالا از اونایی که مقصد و مقصودی دارند چرا کمتر به آن میرسند؟
نوشته شده توسط محمد حسین افشاری در دوشنبه 86/5/29 و ساعت 10:43 عصر |
نظرات دیگران()
